Roche-sur-Yon : miasto we Francji, w regionie Kraj Loary. FASO: Burkina , kraj w Afryce: KOZACZYZNA: kraj zamieszkały przez kozaków: ANDEGAWENIA: kraj galijskich Andekawów: PERU: kraj z Limą: ELAM: kraj na wschód od Babilonii ze stolicą w Suzie: PILZNEŃSKI: Kraj : region administracyjny w Czechach: MALI: kraj w Afryce: MALI Jakie ważne wydarzenia miały miejsce w Afryce? 5000 a. W Egipcie rozpoczyna się zorganizowane rolnictwo. C. 3500 a. 2000 a. Osoby posługujące się językiem Bantu zaczynają migrować na południe. C. 2000 a. C. 2000 LAT P.N.E. – c. 1700 p.n.e. Na południe od Egiptu powstaje Królestwo Kusz. C. 814 P.N.E. 650 p.n.e. Praca z żelaza Geografia Południowej Afryki. Mapa Południowej Afryki. Południowa Afryka jest dużym państwem położonym w Afryce Południowej, które z trzech stron oblewają wody oceanów: Atlantyckiego na zachodzie i Indyjskiego na wschodzie. Na południu te oceany łączą się ze sobą w rejonie Basenu Agulhas . gęste zarośla w Afryce: Faso: Burkina , kraj w Afryce: Czad: państwo w środkowej Afryce: Punt: starożytna kraina w Afryce: Boma: zagroda dla bydła w Afryce: Kuba: dawne państwo w Afryce; Bakuba: MALI: państwo w Afryce (na Saharze) Asal: Asal, Assal; jezioro w Afryce . Burkina Faso – państwo w Afryce Zachodniej bez dostępu do morza. Dawniej Górna Wolta (Republique du Haute-Volta). W 1984 r. prezydent Thomas Sankara nadał mu nową nazwę, która oznacza „kraj prawych ludzi” w językach mossi i diula, będących głównymi rdzennymi językami kraju. Charakterystyka[edytuj] Geografia[edytuj] Klimat[edytuj] Historia[edytuj] Polityka[edytuj] 103 Burkina Faso 4,75 Reżim autorytarny System semiprezydencki, republika Gospodarka[edytuj] Dojazd[edytuj] Samochodem[edytuj] Samolotem[edytuj] Największym portem lotniczym jest międzynarodowy port lotniczy w Wagadugu. Statkiem[edytuj] Regiony[edytuj] Burkina Faso podzielona jest administracyjnie na 45 prowincji i 13 regionów. Prowincje: Balé • Bam • Banwa • Bazéga • Bougouriba • Boulgou • Boulkiemdé • Comoé • Ganzourgou • Gnagna • Gurma • Houet • Ioba • Kadiogo • Kénédougou • Komondjari • Kompienga • Kossi • Koulpélogo • Kouritenga • Kourwéogo • Léraba • Loroum • Mouhoun • Nahouri • Namentenga • Nayala • Noumbiel • Oubritenga • Oudalan • Passoré • Poni • Sanguié • Sanmatenga • Séno • Sissili • Soum • Sourou • Tapoa • Tuy • Yagha • Yatenga • Ziro • Zondoma • Zoundwéogo Regiony: • Boucle du Mouhoun • Cascades • Centralny • Centralno-Wschodni • Centralno-Północny • Centralno-Zachodni • Centralno-Południowy • Wschodni • Hauts-Bassins • Północny • Plateau-Central • Sahel • Południowo-Zachodni Miasta[edytuj] Według danych oficjalnych pochodzących z 2006 roku Burkina Faso posiadała ponad 40 miast o ludności przekraczającej 8 tys. mieszkańców. Stolica kraju Wagadugu jako jedyne miasto liczyło ponad milion mieszkańców; 1 miasto z ludnością 100÷500 tys.; 5 miast z ludnością 50÷100 tys.; 11 miast z ludnością 25÷50 tys. oraz reszta miast poniżej 25 tys. mieszkańców. Wagadugu Bobo-Dioulasso Alfabetyczna lista miast w Burkinie Faso (obok nazwy miasta ludność): Banfora 75 917 mieszk. Batié 10 105 Bittou 20 118 Bobo-Dioulasso 489 967 Bogandé 14 929 Boromo 14 594 Boulsa 17 925 Boussé 15 868 Dano 16 798 Dédougou 38 862 Diapaga 8 400 Diébougou 17 937 Djibo 28 990 Dori 21 078 Fada N’Gourma 41 785 Gaoua 25 104 Garango 35 015 Gayéri ~15 000 Gorom-Gorom ~12 000 Gourcy 24 616 Houndé 39 458 Kaya 54 365 Kokologo 29 385 Kombissiri 23 460 Kongoussi 25 172 Kordié 38 393 Koudougou 88 184 Kouka 24 935 Koupéla 28 151 Léo 26 779 Loropéni 45 297 Manga 19 860 Méguet 7 273 Mogtedo 15 076 Niangoloko 22 310 Nouna 22 166 Orodara 23 356 Ouahigouya 73 153 Ouargaye 10 103 Pama 36 503 Pissila ~43 000 Pô 24 320 Pouytenga 60 618 Réo 28 446 Sapouy 12 438 Sebba 4 259 Sindou 3 437 Solenzo 16 850 Tangin Dassouri 39 736 Tenkodogo 44 491 Titao 19 131 Toma 12 401 Tougan 17 050 Yako 22 685 Wagadugu 1 475 223 Ziniaré 18 619 Zorgo 20 462 Ciekawe miejsca[edytuj] Transport[edytuj] Język[edytuj] Językiem urzędowym jest francuski. Zakupy[edytuj] Gastronomia[edytuj] Noclegi[edytuj] Bezpieczeństwo[edytuj] Zdrowie[edytuj] Kontakt[edytuj] Przedstawicielstwa dyplomatyczne[edytuj] Przedstawicielstwa dyplomatyczne akredytowane w Burkinie Faso[edytuj] Brak polskiej placówki dyplomatycznej - państwo podlega kompetencji terytorialnej Ambasady RP w Dakarze (Senegal). Przedstawicielstwa dyplomatyczne akredytowane w Polsce[edytuj] Ambasada Burkiny Faso w Berlinie Adres: Karolingerplatz 10/11, D-14052 Berlin-Charlottenburg Telefon: + 49 30 30 10 5990 Fax: + 49 30 30 10 599 20 E-mail: office@ Dane podstawowe Geografia Teren kraju jest przeważnie równinny z lokalnymi fałdowaniami, zwłaszcza w zachodniej części kraju, gdzie sięga Wyżyna Gwinejska - znajduje tu najwyższy szczyt kraju Pic de Nakourou (Tena Kuru) - 749 m przy samej granicy z Mali. Nieco dalej na wschód rozciąga się pasmo Chaîne de Banfora z główną atrakcją turystyczną kraju - wodospadami Cascades de Karfiguéla. Na terenie Burkiny Faso rozpoczynają swój bieg także trzy ważne rzeki regionu: Wolta Czarna, Wolta Czerwona i Wolta Biała, które zlewają się następnie, tworząc rzekę Wolta. Naturalną szatą roślinną państwa jest sawanna. Na południowym zachodzie przy granicy z Mali oraz Wybrzeżem Kości Słoniowej występuje bujna roślinność sawannowa. Na północy natomiast rozciąga się sawanna sucha z niskimi akacjami i kolczastymi krzewami. Na północnym-wschodzie kraju występuje roślinność pustynna. Często spotykanymi tu przedstawicielami świata zwierząt są żyrafy, słonie, lwy, zebry i sępy. Historia Na terenie dzisiejszej Burkina Faso istniały od X w. liczne państewka. Na przełomie XIX i XX w., pomimo silnego oporu ludności murzyńskiej, kraj podbili Francuzi. W 1904 zajęte obszary przyłączono do francuskiego Górnego Senegalu. W latach 1919 -1932 odrębna jednostka administracyjna, w 1932-1947 obszar podzielony pomiędzy kolonie: Niger, Sudan Francuski i Wybrzeże Kości Słoniowej, następnie zjednoczony jako zamorskie terytorium Francji. Pierwsze akcje niepodległościowe przed II wojną światową; po wojnie powstają pierwsze partie polityczne; od 1958 autonomiczna republika Górnej Wolty w ramach wspólnoty Francji. 5 VIII 1960 kraj uzyskał niepodległość. Na skutek nieudanych rządów pierwszego prezydenta, które doprowadziły do kryzysu ekonomicznego, miał miejsce w 1966 wojskowy zamach stanu. W styczniu 1978, po wielu latach rządów wojskowych, powstał nowy rząd, w większości cywilny. W tym samym roku odbyły się wybory do Zgromadzenia Narodowego. W 1980 władzę w kraju ponownie przejęło wojsko. W 1984 Górna Wolta zmieniła nazwę na Burkina Faso. Rządy wojskowe trwały do 1992, kiedy to odbyły się pierwsze po 14 latach wolne wybory prezydenckie. W ich wyniku głową państwa został Blaise Compaoré (reelekcja w 1998), który prowadzi politykę zmierzającą do przywrócenia instytucji demokratycznych w kraju. 2002 rebelianci z Wybrzeża Kości Słoniowej spalili ambasadę Burkina Faso w Abidżanie. Władze Wybrzeża oskarżyły Burkina Faso o ingerencję w ich politykę wewnętrzną i pomoc rebeliantom wszczynającym zamieszki. Gospodarka Jeden z najbiedniejszych krajów świata. Jest to efekt systematycznego wzrostu liczby ludności i słabej gleby. Rolnictwo stanowi 32% produktu krajowego brutto, a 80% ludności trudni się nim zawodowo. Główną rolę odgrywa hodowla zwierząt, ale również uprawa sorgo, prosa, kukurydzy, orzeszków ziemnych, ryżu, i bawełny. Przemysł słabo rozwinięty. Składa się przede wszystkim z przemysłu tekstylnego i przetwórstwa żywności. Niewielka ilość surowców naturalnych jak miedź, żelazo, rudy manganu i najważniejsze z nich złoto. Kilkaset tysięcy osób co roku migruje do państw sąsiednich w poszukiwaniu pracy, szczególnie do Wybrzeża Kości Słoniowej i Ghany. Podział administracyjny Burkina Faso podzielona jest na: 13 regionów i 45 prowincji. Regiony: Boucle du Mouhoun Cascades Centre Centre-Est Centre-Nord Centre-Ouest Centre-Sud Est Hauts-Bassins Nord Plateau-Central Sahel Sud-Ouest Prowincje: Balé, Bam, Banwa, Bazéga, Bougouriba, Boulgou, Boulkiemdé, Comoé, Ganzourgou, Gnagna, Gourma, Houet, Ioba, Kadiogo, Kénédougou, Komondjari, Kompienga, Kossi, Koulpélogo, Kouritenga, Kourwéogo, Léraba, Loroum, Mouhoun, Nahouri, Namentenga, Nayala, Noumbiel, Oubritenga, Oudalan, Passoré, Poni, Sanguié, Sanmatenga, Séno, Sissili, Soum, Sourou, Tapoa, Tuy, Yagha, Yatenga, Ziro, Zondoma, Zoundwéogo Historia Zdaniem ludowców, nawet 1/3 ukraińskiego zboża zamiast do krajów zagrożonych klęską głodu przecieka nielegalnie i zostaje w Polsce. Jak ocenia wprost wicepremier Henryk Kowalczyk, prawda jest taka, że firmy paszowe funkcjonujące w naszym kraju skorzystały z sytuacji i zaopatrzyły się na Ukrainie. - Psujemy sobie bardzo opinię na świecie, ponieważ świat mówi, że Polacy zatrzymali zboże, która powinna zjeść Afryka Północna – oceniają obserwatorzy rynku. Po raz kolejny sprawdza się powiedzenie: Polak potrafi…. Jak alarmuje PSL, rosyjska agresja na Ukrainę skutkuje poważnym kryzysem żywnościowym. - Efekty tej wojny odczują szczególnie państwa biedniejsze, uzależnione od importu zbóż i produktów żywnościowych z Rosji i Ukrainy. W Afryce Północnej i na Bliskim Wschodzie sytuacja zmierza w kierunku masowego głodu – uważają ludowcy. W ich ocenie, Rosja z jednej blokuje porty Ukrainy, uniemożliwiając eksport milionów ton zboża na rynki światowe i stosuje ograniczenia oraz cła na wywóz własnej produkcji, z drugiej zaś strony prowadzi kampanię dezinformacji, oskarżając Zachód o stworzenie zagrożenia żywnościowego. Zdaniem polityków PSL, głód i rosyjska propaganda w Afryce Północnej i na Bliskim Wschodzie pokieruje ludzi do Europy, a (za opinią wiceszefa KE Margaritisa Schinasa) wywołane kryzysem żywnościowym migracje będą trudne do opanowania. Ludowcy przypominają, że Ukraina i Rosja odpowiadają w sumie za ponad 25 proc. wartości światowego eksportu pszenicy. Sama Ukraina to także ok. 15 proc. wartości światowego eksportu kukurydzy i rzepaku. Jest też największym na świecie eksporterem oleju słonecznikowego, z ok. 40-proc. udziałem. Niestety, z powodu rosyjskiej blokady czarnomorskich portów z Ukrainy nie można wywieźć gigantycznych ilości przeznaczonych na eksport produktów rolnych. - Przy naszej granicy w wagonach i silosach czekają ogromne ilości zboża gotowego do wywozu. Na odprawę czeka ponad 14 tys. wagonów. Co piąty to wagon ze zbożem. Stoją tam też wagony z olejem roślinnym (ok. 450) i ze śrutami (ok. 700). Gdyby je ustawić jeden po drugim, stworzyłyby kolejkę na 240 km! To odległość prawie taka sama jak z Warszawy do Krakowa. Jeśli (wagony ze zbożem – dop. redakcji) nie trafią do Afryki, Europie grozi fala migracji, a polskim rolnikom upadłość – podkreślił na ubiegłotygodniowej konferencji prasowej prezes PSL, Władysław Kosiniak-Kamysz. Jak zaznaczają ludowcy, chodzi o nielegalny import ukraińskiego zboża do naszego kraju. Według eksperta Federacji Branżowych Związków Producentów Rolnych - na którego powołało się PSL - zajmuje się tym wiele małych i średnich firm, które wykorzystują wszystkie możliwości, aby sprowadzić ziarno do Polski. Zwłaszcza, że ukraińskie gospodarstwa na wschodzie kraju chcą się go pozbyć za wszelką cenę. Mimo zapewnień oraz umów handlowych to zboże nie wyjeżdża do Afryki. Nawet 1/3 zboża przecieka nielegalnie i zostaje w Polsce. – Nie może być tak, że zboże, które powinno trafiać do Afryki będzie trafiać na polski rynek i konkurować w nieuczciwej i nierównej konkurencji z polskimi gospodarzami; że zboże, które jest potrzebne, by nie było głodu i fali migracji z Afryki Północnej, zostanie w Polsce. Nie może być tak, że chęć pomocy będzie upokorzona poprzez niszczenie polskiego gospodarstwa – zaznaczył lider PSL. Winne są firmy paszowe? Jak ocenia wprost wicepremier Henryk Kowalczyk, w wywiadzie udzielonym redakcji prawda jest taka, że firmy paszowe funkcjonujące w naszym kraju skorzystały z sytuacji i zaopatrzyły się na Ukrainie. - Psujemy sobie bardzo opinię na świecie, ponieważ świat mówi, że Polacy zatrzymali zboże, która powinna zjeść Afryka Północna – oceniła sytuację na zbożowym rynku w ubiegłotygodniowym wydaniu magazynu "Faktach po Faktach" w TVN24 publicystka Joanna Solska z tygodnika "Polityka". – Jesteśmy za wsparciem Ukrainy. Nie mogą na tym jednak cierpieć polscy rolnicy. Dlatego przygotowaliśmy projekt ustawy „O ochronie polskiego rolnictwa”, która będzie regulowała przepływ zboża ukraińskiego do Afryki i zapobiegała niszczeniu naszego rynku – oświadczył natomiast na konferencji prasowej poseł PSL, Mirosław Maliszewski. PSL proponuje system kaucji W projekcie ustawy ludowcy zaproponowali kaucję w wysokości 1 tys. zł, która wpłacana byłaby w momencie przywiezienia do Polski zboża z Ukrainy i zwracana w momencie wyjazdu ładunku za granicę. – Proponujemy, by od każdej tony ukraińskiego zboża, warzyw i owoców, które przejeżdżają przez granicę importer wnosił kaucję – 1000 zł od tony. Zwrot następowałby przy wyjeździe ładunku z naszego kraju. To ukróci proceder zalewania rynku tymi towarami – wyjaśniają. PSL wezwał także do utworzenia unijnych korytarzy eksportowych, służących transportowi ukraińskiego zboża do krajów Afryki. – Oczekujemy od komisarza UE ds. rolnictwa, Janusza Wojciechowskiego natychmiastowych działań w tym zakresie, bo jego bierność, jeśli nie zaproponuje czegokolwiek do przodu, będzie oznaczała, że kompletnie ignoruje sprawy bezpieczeństwa żywnościowego w Polsce i Europie – podkreślił prezes PSL, Władysław Kosiniak-Kamysz. Jak sytuację na rynku zbóż ocenia Janusz Wojciechowski? W czasie konferencji prasowej po ostatnim, ubiegłotygodniowym posiedzenia unijnej Rady ds. Rolnictwa i Rybołówstwa, Janusz Wojciechowski, komisarz UE ds. rolnictwa stwierdził, że cieszy się, że w tej dramatycznej sytuacji w jakiej znalazła się Ukraina, udało się jednak trochę poprawić import zbóż z tego kraju. Jak podał, w czerwcu było to 2,5 mln ton zbóż i roślin oleistych, które udało się przewieźć do UE i dalej. - To jest dobre zjawisko i trzeba wzmacniać te korytarze solidarnościowe – przyznał w czasie konferencji Janusz Wojciechowski. Jak zaznaczył, jeśli chodzi o wpływ importu z Ukrainy na rynek unijny, są czasem zgłaszane przez państwa członkowskie opinie, że to jest groźne dla stabilizacji rynków europejskich. Jednak w cenie komisarza Wojciechowskiego, KE nie obserwuje takich zjawisk. - Sytuacja jest stabilna jeśli chodzi o zboża, a przede wszystkim o kukurydzę, bo import pszenicy to są bardzo niewielkie ilości. Przewaga eksportu unijnego nad importem utrzymuje się w podobnych granicach, tj. 21-24 mln ton, przy czym w przyszłym roku UE chce zwiększyć eksport zbóż z 45 mln ton w roku obecnym do 54 mln ton w przyszłym, a przewaga eksportu nad importem wyniosłaby ok 33 mln ton. W ten sposób UE będzie miała swój wkład w bezpieczeństwo żywnościowe w wymiarze globalnym – podkreślił Janusz Wojciechowski w czasie konferencji prasowej. - Monitorujemy też sytuację, jeśli chodzi o liberalizację rynku z Ukrainą. Nie widać negatywnego wpływu jeśli chodzi o zboża – dodał. Ale powiedział coś jeszcze ciekawego: - Jeśli chodzi o korytarze transportowe zboża z Ukrainy, oczywiście wiemy ile tego zboża wpływa na rynek UE, ale nie ma takich danych, aby określić, ile trafiło gdzieś poza UE, do poszczególnych krajów. Metody śledzenia tego importu na to nie pozwalają. Doprawdy? Napisał do nas kl. Rafał odbywający swój staż w Burkina Faso. Zamieszczam fragment Jego listu, w którym dzieli się swoimi pierwszymi spostrzeżeniami z niedawno rozpoczętego stażu. Całość listu zostanie opublikowana w niedługo mającym się ukazać numerze ,,Głosu Afryki.” ,,Niezwłocznie po zakończeniu nowicjatu w Tanzanii(pod koniec lipca) wylądowałem w Zachodniej Afryce, a konkretnie w Burkina Faso. Ze stolicy Ouagadougou zostałem ,,wyprawiony” przez O. Adama do Koudougou, gdzie mam odbywać swój staż. Pierwszym punktem tego zupełnie nowego dla mnie czasu jest nauka języka francuskiego. Odbywa się ona we wspólnocie ojców białych niedaleko miejscowego uniwersytetu. Nasze Zgromadzenie prowadzi tam bibliotekę służącą studentom. Z racji tego, że nie prowadzimy tutaj parafii, nasza wspólnota jest w trakcie organizowania swojego programu pastoralnego na najbliższy czas. Obecnie jest nas w domu 12- 8 studentów uczących się francuskiego i 4 członków wspólnoty- dwóch w ,, słusznym wieku’’ z Francji i Hiszpanii oraz Kenijczyk i brat z Zambii. Sam kurs rozpoczął się w ostatnim tygodniu lipca i potrwa według planu do końca listopada. Dzięki pomocy profesorów osiągnąłem już poziom pozwalający mi na swobodną komunikację. Wiele osób pyta mnie głownie o 2 rzeczy w kontekście Burkina Faso- klimat i kwestie bezpieczeństwa. Jeśli chodzi o pogodę, to rzeczywiście jest gorąco. Już o 8/9 rano temperatura osiąga 30 stopni, słońce świeci naprawdę mocno, a 36-39 stopni to moja codzienność. Co więcej, skończyła się pora deszczowa, więc nie ma szansy na burzę i nieco świeżego powietrza. Dużą pomocą jest picie sporej ilości wody i wiatraki w pomieszczeniach. Ufam, że z biegiem czasu lepiej przystosuję się do klimatu panującego w ojczyźnie o. Emmanuela. Drugą istotną kwestią, o której mówi się w Koudougou jest bezpieczeństwo. Wprawdzie docierają do nas informacje o złej sytuacji w regionie Sahelu, ale tutaj w centralnej części Burkina Faso nie odczuwa się większego napięcia czy strachu. Zapewniam, że życie toczy się całkiem normalnie, i to właśnie taki spokój miejscowych ludzi dotyka mnie najbardziej. Nikt czy prawie nikt nie martwi się zbytnio o to, co dalej będzie z krajem, niektórzy mają przecież krewnych na północy kraju itp. Może to właśnie wiara zapewnia im ten wewnętrzny spokój? (…)”

burkina kraj w afryce